Nadat wegens corona dit meerdere malen moest worden uitgesteld, vond afgelopen maandag het SEMH seminar plaats met als titel “Procesbeschrijving Hulpmiddelenzorg: (hoe) kan onze dienstverlening nóg beter?” De middag begon met een goed verzorgde lunch en een bezoek aan het beursplein, waar 6 bedrijven zich presenteerden. Voor veel deelnemers was het de eerst gelegenheid in lange tijd weer de collega’s uit de branche te ontmoeten. Het eigenlijke programma vond plaats in de grote theaterzaal.
Daar werden de bijna 300 aanwezigen welkom geheten door de voorzitter van de SEMH, de heer Ernst Roscam Abbing. Na zijn inleiding, waarin hij de achtergrond en opzet van het seminar uiteenzette, werden – door professionele acteurs – verschillende praktijkscenes gespeeld. Daarbij werden het aanmeten of het gebruik van een medisch hulpmiddel verbeeld.
Na de scene TEK en tijdens de scene HWK vond directe interactie plaats met de professionals in de zaal. Die gaven aan waar de scene afweek van de Procesbeschrijving hulpmiddelenzorg, en gaven suggesties hoe dit beter zou kunnen. Zo kwam uit de scene TEK kwam duidelijk naar voren hoe belangrijk correcte zorgverlening in de hele keten is. Cruciaal zijn een zorgvuldige diagnose en een goede uitleg aan cliënt, incl. een adequate begeleiding. Ook is communicatie met de arts soms een essentieel onderdeel van de zorgverlening. De scene HWK liet zien hoe belangrijk het is in lastige situaties empathie voor cliënt te tonen, de tijd te nemen voor cliënt en tijdens de adviesrol goed te luisteren naar de wensen van cliënt.
De scene OSB verbeeldde een situatie waarbij de vraag werd gesteld of een behandeling – in het verleden – van een aandoening zinvol was geweest (zinnige zorg). In de forumdiscussie kwam naar voren dat de behandeling van ‘dezelfde’ aandoening bij verschillende patiënten om een verschillende oplossing vraagt. Daarbij past het geven van advies en behandeling op maat. Dit maakt een splitsing tussen (financiering van) diagnostiek en behandeling wenselijk.
Uit de scene MMC bleek hoe belangrijk het is om cliënt eerlijke informatie te geven, ook over de kosten van een product. Onder meer werd in de forumdiscussie genoemd dat daar waar de zorgverzekering niet vergoedt, cliënt op algemene mogelijkheden (Gemeente, Belastingdienst) kan worden gewezen. Deze zijn wel altijd afhankelijk van de individuele situatie.
In de Lagerhuis discussie werd verder gesproken over de casussen, waarbij de voorzitter de deskundige forumleden vroeg te reageren op vragen en suggesties uit de zaal. Geconstateerd werd dat een hulpmiddel vele mensen helpt volwaardig te participeren in de samenleving en daardoor van onschatbare waarde is. Ondanks dat, om misschien juist omdat de kosten van hulpmiddelen maar een relatief klein deel uitmaken van de totale zorgkosten, staan de vergoedingen onder druk. Dit terwijl het tijdig inzetten van een hulpmiddel een geringe investering is om op later moment veel hogere (zorg)kosten te besparen. Er zijn in de hulpmiddelenmarkt veel ideeën om kosten te besparen en efficiënter te werken (o.a. ICT) echter wetgeving (NZa, AVG) bemoeilijkt dit soms. Voor branche- en beroepsorganisaties en patiëntenverenigingen is het lastig om met de besluitvormers en beleidsmakers in gesprek te komen. Ook de SEMH, die strikt genomen zich uitsluitend bezighoudt met certificeren, ziet de noodzaak om meer politieke en maatschappelijk aandacht en waardering te krijgen voor de hulpmiddelensector.
Tijdens het seminar zijn daarvoor al goede suggesties gedaan. De voorzitter vraagt de aanwezigen na te denken over hoe en met welke voorstellen we bij de zorgverzekeraars en het Ministerie van VWS in gesprek kunnen komen. Deze ideeën kunnen met het seminar-enquêteformulier bij de SEMH worden ingediend.
Omstreeks 17.00 uur wordt de discussie afgerond en dankt de voorzitter alle deelnemers voor hun komst en allen die aan het seminar hebben meegewerkt.